De wind bladert door mijn haren,
zoekt het verhaal tussen de bomen,
het bos,
mijn gedachten.
Bomen gaan nooit lopen,
zij blijven koppig daar waar ze horen.
Wortels raken,
hand in hand.
Mag ik verdwalen in mijn dromen,
zonder ooit aan te komen?
Miss.Blue Sky.
Een boom wiegt zacht gefluister
Klein komt boven
Leven we aan de binnenkant
Vertraagt verdwalen omgewoelde gedachte
De minuten proeven zonder tijd
Dagen drijven als wolkjes langs de hemel
Stilte beloofd de dag
Klinkt mogen, niet moeten
Wondermooi stroom ik met de dag
Ik moet niet weg
Wil niet meer zo snel
Blijven we niet nog even?
Miss.Blue Sky.
Langzaam verwelken de mensen in de stad.
Aan de zon zal het niet liggen,
zij deed haar best.
Misschien dat wat regen kan helpen,
huilden de wolken.
Dorre droogte vult het hart met zand,
schuurt door de aderen,
slipt dicht het gemis.
De glimlach verborgen.
Eén boom maakt geen bos.
Onbeschermd, alleen.
Waar de wind genadeloos aan de takken trekt.
Draadloos verbonden,
beter dan niets.
Een vogel vliegt boven de toekomst.
Ze krijst.
Ik weet niet wat ze ziet.
De mensen verwelken in de stad.
Social distancing,
Ik heb het gehad.
Miss.Blue Sky.
Zie je me graag,
door een roze bril.
Smelt je,
chocolade hart.
Geurt jouw liefde,
zoet als een boeket bloemen.
Bubbels in de champagne,
vlinderen in je buik.
Hou je van mij,
de kers op de taart.
Heb je me lief,
zomaar, zonder grote strik.
Het is simpel,
ik wil enkel jou.
Miss.Blue Sky.
