Verwelken

Langzaam verwelken de mensen in de stad.
Aan de zon zal het niet liggen,
zij deed haar best.
Misschien dat wat regen kan helpen,
huilden de wolken.

Dorre droogte vult het hart met zand,
schuurt door de aderen,
slipt dicht het gemis.
De glimlach verborgen.

Eén boom maakt geen bos.
Onbeschermd, alleen.
Waar de wind genadeloos aan de takken trekt.
Draadloos verbonden,
beter dan niets.

Een vogel vliegt boven de toekomst.
Ze krijst.
Ik weet niet wat ze ziet.

De mensen verwelken in de stad.
Social distancing,
Ik heb het gehad.

Miss.Blue Sky.