De wind die door het openstaande raam naar binnen komt, speelt met de sterretjes boven mijn bed. Ik laat ze van richting veranderen door er met mijn vingers tegen te tikken. Eén tik en alles verandert. Zomaar. Ik kan dat.
Zitten dromen enkel in je hoofd, of kun je ze volgen als vuurvliegjes in de donkere nacht?
 Fragment uit: Wolf, wolf, hoe laat is het?

Een zucht

Slaakt beweging

Vastgelopen roest

Vastgebonden vrij

Verloren lijn

Kostelijk vermaak

Mens te zijn

Doorkijken

Bewegen

Gefluister.

Op een morgen, klopt de dag aan mijn deur.
Zonder te vragen stroomt ze zo over de drempel.
Wordt het geen hoogtijd, om moedig het tij te keren?
Sprak de dag op hoge toon.
Ik zou wel willen maar ik pas niet meer in mijn leven.
Als een personage ben ik eruit geschreven.

Angst spartelt aan mijn voeten.
Spoedig wordt alles te krap.
Barst ik, om op te lossen in het heelal.
Stukjes leven vliegen lichtjaren lang.
Opnieuw moed te vergaren.
Voor die ene dag.

Gisteren klopte de dag aan mijn deur.
Ik zei, nee vandaag wil ik geen gezeur.
Moedig stapte ik over de drempel.
Schudde de angst van me af.
Nam mijn pen, en schreef mijn verhaal eindelijk af.