Hersenvoer

De wind blaast mijn weten overhoop.
Ik ben het zoek, kwijt verloren geraakt
Zoals de blaadjes van de bomen om me heen dansen in het park,
fladderen losse fragmenten door mijn lichaam.
Ik voel ze trillen vol ongeduld.
Sidderen door mijn benen.
Giechelen in mijn hart.
Dansen door mijn haren.

Maar ik sta stil.
Weet even niet wat ik eerst zal doen.
Slordig is mijn hoofd.
Wanorde overruled.
Ongeduld.
Tijdig rusteloos verwachten.
Tot de storm is gaan liggen.

Misschien dan maar even niks.
Zachtjes kruip ik onder mijn vel.
En sudder.
Kauw.
Broei.

Geduld is een schone zaak.
Zeggen ze.

Miss.Blue Sky.