Hoogtevrees

Ik kruip weer in mijn pen.
Het maakt me bang,
omdat het zo hoog is.
Ik heb hoogtevrees.

Toch klim ik naar boven.
De lucht ijl,
adem benomen.
Vogels pikken in mijn benen.
De wind blaast me terug,
naar beneden.
Met beide voetjes op de grond.

Zo groot deze droom.
Dat mijn fragiel lijf het niet dragen kan.
Vergiftig ik me,
met verlangen,
mijn hoofd te luchten.
Stromend over papier.
Zinnen op zolder,
glijden van mijn lichaam.

Schrijven tot ik val.
Een verhaal dat groeit,
torent boven me uit.
Wiebelt gevaarlijk instabiel.
Toch bouw ik verder.
Het licht op rood.
Nog even.
Wacht maar.

Mag je iets zijn voordat je het geworden bent?

Miss.Blue Sky.