Gezien

In één seconde zie ik het gezicht.
Ik zag je.
Maar wilde het niet voelen.
Een verhaal dat zich opdrinkt,
waar ik niet wil slikken.
Het moest verzuipen.

Vernis bedekt versleten lagen.
Tijd schuurt verhalen bloot.
Waar niemand nog keek,
kijk ik achterom.

Het licht moest uit.
Onder het stof,
lag het gevangen.
Zonder toestemming.

Als de glorie een dunne lijn is,
ben ik schuldig
Schaamte staat naast mij in de rij.

Mijn lichaam speelt in het licht.
Ik lig in het donker.
Van de wereld.
Opgelost in de lucht.
De poortwachter van het zien,
kneep haar ogen toe.

Waar de storm de blaadjes van mijn takken rukt,
blijven de wortels gehoorzaam in de grond.
Wegwaaien zit er niet in.
Hoe vlucht je dan?

De put is niet diep genoeg.

Miss.Blue Sky.