De lijn

Vandaag ben ik een lijn.

Strak en zelfzeker kruip ik over het papier.

Slechts een halve millimeter dik,

sta ik scherp in de leegte.

Geef betekenis,

enkel door daar te staan.

Eerst was ik daar nog niet.

Zat ik te wachten in een vulling op mijn moment.

Tot een hand de pen nam,

ergens ver weg, onderin een tas.

Wat onzeker kroop ik naar beneden.

Een blanco leegte dat me met open armen opwachtte.

Onuitwisbaar,

blinkend zwart,

Rol ik over het papier.

Ik neem de ruimte,

vul het blad met mijn zwart.

Klopt de lijn niet met wat je bedoelde,

dan verdwijnt het papier in de prullenmand.

Maar de lijn is de lijn.

Voor altijd.

Langzaam zal het papier vergaan,

samen met de andere vergeten papieren.

Maar een lijn blijft een lijn.

Miss. Blue Sky.