van droom naar boek…
Dromen.
Toen ik nog jong, vol dromen, enigszins naïef in de wereld stond, werd ik schrijfster.
Mijn vader had een topzwaar gietijzeren typemachine waarachter ik mijn dagen sleet.
Ik schreef mijn eerste boek!
De letters moesten met wat grof geweld naar beneden geslagen worden zodat mijn vingers al snel beurs voelden. Maar het verhaal moest op papier, dus tikte ik als een bezetene door. Natuurlijk maakte ik er ook tekeningen bij en zo werd ik ook maar meteen illustratrice.
Toen was het af en mocht het naar de uitgever. Mijn vader kopieerde de velletjes vol letters op zijn werk en sloeg er wat nietjes door.
Voor mij was het ‘echt’, zelfs op mijn tiende geloofde ik nog in sprookjes. Natuurlijk moest mijn boek ook gelezen worden, dus trok ik naar de bibliotheek en gaf het af aan de balie.
In mijn tijd stak er een kartonnetje in de kaft waarop stempels werden gezet als het boek werd uitgeleend. Natuurlijk controleerde ik of iemand mijn boek wel had gelezen. De bibliothecaris speelde het spelletje mee en zette de nodige stempels zodat mijn droom als schrijfster kon blijven bestaan.
Vierkant.
Dat het boekje de vorm van een vierkant had, was een bewuste keuze. Al wist ik toen nog niet dat dit als symbool een grote rol zou gaan spelen tijdens mijn leven.
Reeds snel werd me duidelijk gemaakt dat ik helemaal geen schrijfster kon worden.
Hoezo? Ik was het toch al? Had ik niet net mijn eerste boek geschreven?…
Ik werd hardhandig uit mijn droom geschud want schrijfsters schrijven geen fouten en ik… ik was dyslectisch. In mijn tijd een stempel die nog niet bestond, ik was gewoon dom. Dus verdween mijn ambitie, samen met mijn geloof in mezelf, in een diepe doos en verhuisde naar de zolder.
Het eerste vakje waar ik niet in paste was een feit.
Wat als je niet aan de regels voldoet en dus niet in een vakje te plaatsen bent? Dan val je uit de boot. Je leeft langs het leven en telt niet echt meer mee.
Ken je de uitdrukking Be a Square? Wat zoveel wil zeggen als dat je altijd binnen de lijntjes kleurt volgens de verwachtingen van de moraal, voorschriften, procedures en wetten. Zo wordt het vierkantje ook vaak als afvinkhokje gebruikt.
De dag dat mijn lichaam stopte met rennen omdat het leven, de verwachtingen, het proberen passen in vakjes die niet op mijn lijf geschreven waren zijn tol begon op te eisen, raapte ik dat stukje droom terug van de bodem waar het zijn ziel nog niet verloren had.
Ik schreef en schreef, dagenlang, weken aan een stuk totdat het papier op was.
Wat beschaamd stopte ik het diep weg onder in een lade. Ik was toch geen schrijfster?
Maar dat verhaal liet me niet meer los. Het sudderde, giste en tikte me zo nu en dan op de schouders.
Na vier jaar mocht het verhaal uit zijn schuilpaats komen en ik begreep wat het me eigenlijk wilde vertellen. Zo kroop ik opnieuw in mijn pen en herschreef het tot de vorm die het vandaag heeft.
Zou het ooit een boek worden?
Zover dacht ik niet eens. Maar jaren later kwam ik De boekenbouwer tegen op mijn pad. Zij gaf me het geloof in mezelf terug en het lef dit boek de wereld in te sturen. Birgit Krols is mijn compagnon de route omdat zij niet schrikt van eigenzinnige keuzes en net zo graag aan boeken ruikt als ik.
Ik vond de vrijheid mijn eigen vakjes te maken met eigen regels die wel passen bij wie ik ben.
Out of the box!
